« يک دوست | صفحه اصلی | ماکتی از ايران »
November 28, 2005
پنجم آذری دیگر
خیلی حرف‌ها در انگشت‌هام خشکیده. اما اکنون، با فرصت‌های کوتاه دسترسی به اینترنت و محدودیت‌های دیگر، همین بس که بگویم ایران این ده روز برایم بسیار بیگانه‌تر از آن پنج سال دوری شده است. جز اطراف فامیلی و دوستان، امروز صبح در مراسم تشییع مرتضی ممیز، بسیاری اهل قلم و هنر را حتی دیدم که هرگز نمی‌شناختم و یا دیگر نمی‌شناختمشان. و فعلا بی‌گذرنامه کوچه خیابان‌های تهران زادگاهم را می‌گذرانم که نمی‌دانم تا کی دوام بیاورم.
November 28, 2005 5:20 PM
نظرها
همه شاعرهاي دنيا شعرت را گفته-اند. همه خواننده-ها ترانه-ات را خوانده-اند. همه نويسنده-ها داستانت را نوشته-اند. و همه كودكان نامت را ميگويند.
و من دختري هستم ۱۹ ساله... دلتنگت,و حبيب را ميشنوم صدايت كند, و اشكم را روي صورتم حس ميكتم, و تو نيستي, و كاش مثل ان روزها بودي, و اري,اه ان روزها! اه....
..shod khazan January 9, 2006 5:57 AM
قشنگترين خاطره-ها با تو و از تو گفتن...
ارامش وجود من صداي تو شنفتن....
5 azar January 9, 2006 5:07 AM
ازتان خبری نیست. زمانی می گفتند بی خبری و خوش خبری اما در زمانه ای هستیم که همه ی مفاهیم و تعریف ها به ضد خود تبدیل شده اند و اکنون بی خبری نگرانمان می کند. ماه منیر خانم خبری از خود بدهید.
به تازگی وبلاگ شما را کشف کردم گرچه با کارتان در رادیو آشنا بودم.
شادی احساسی ست که ما ایرانی ها آنرا فراموش کرده ایم و شما با آمدنتان با آن خلایی که به جای تمام احساسات خوب در ما باقی مانده، دارید آشنا می شوید.
فرهاد December 8, 2005 4:33 PM
http://sh-m.blogfa.com/post-1.aspx
سلام اين دو لينك رو اگه ممكنه ببينيد.
http://www.p-kh.blogfa.com/post-119.aspx
احمدپور November 30, 2005 7:24 PM
سلام. هي ناشكري كردي به اين روز افتادي.
ضمنا الان احساس كردم در استفاده از اينترنت ممالك ايران لذت مي بري. يحتمل اگر گذرنامه ندادند خانواده مجبورند شما را ميل كنند به آن ور پس بيشتر با اين اينترنت ممالك مقدسه انس بگيريد!
اگه مشكلي بود خبر كنيد تا ما هم به سهم خود بر مشكلات بيفزاييم!
حامد November 29, 2005 10:39 PM
هميشه استوار و پاينده باشي.
آذین November 28, 2005 7:53 PM