« آدمکشی | صفحه اصلی | یا رب مباد »
August 27, 2009
لوركا
"بي نام" بعد از مدتها مي دانم چرا شعري فرستاده كه گفت از لوركا ست اما در زيبايي و سكوت به سروده هاي خودش مي ماند:
ترانه‌یی که نخواهم سرود
من هرگز
خفته‌ست روی لبانم.
ترانه‌یی
که نخواهم سرود من هرگز.
بالای پیچک
کرم شب‌تابی بود
و ماه نیش می‌زد
با نور خود بر آب.
چنین شد پس که من دیدم به رویا
ترانه‌یی را
که نخواهم سرود من هرگز.
ترانه‌یی پُر از لب‌ها
و راه‌های دوردست،
ترانه‌ی ساعات گمشده
در سایه‌های تار،
ترانه‌ی ستاره‌های زنده
بر روز جاودان
و اين هم قطعه اي از آن با اندك دست كاري من معتاد به ويرايش:
ترانه‌ای
که هرگز نخواهم سرود
خفته‌ست روی لبانم.
بالای پیچک
کرم شب‌تابی بود.
و ماه مي شست
با مهتابش
آب را.
...
August 27, 2009 3:28 AM
نظرها
سلام بانو
ویرایش یک حرف است و دست بردن در تصاویر شعری حرف دیگر. بند اول را خوب ویرایش کرده اید اما در بند دوم تصویر شعر (نیش زدن که با خودش یک دنیا حرف دارد)را بکل نابود کرده اید. دست بردن آنهم در شعر لورکا اشتباه بزرگی ست، حتی شاملو هم چنین خبطی نمی کرد. سلامت باشید
شاعر تبعیدی
سلام "شاعر تبعدی بی نام". کاملا صحیح می گویی الا در حالتی که این نه "ویرایش"، بلکه "تغییر به سلیقه ی شخصی" عنوان شود، که من کرده ام
چه بسیار که کسانی در شعری عالما و عامدا به اقتضای حال و هوا و سخن دل خویش، دست برده اند و البته آن "دست درازی" صمیمانه را اطلاع هم داده اند
با این حال، اگر دستکاری من ناشیانه یا ناشایست بوده، از شاعر و مترجم
عذر تقصیر دارم
ماهمنیر
شاعر تبعیدی June 29, 2010 5:33 PM
سلام
حسابی زدید تو کار شعر.
ندا را هم من سرودم.
http://pejvak-kh.com/?p=132
ahmadpour October 7, 2009 3:20 PM