« حرمت خانواده | صفحه اصلی | بو و درد ايران »
May 25, 2004
حيرانم
عجيب است که هرچه نصيحت مي شنوم و مي کوشم، نمي توانم.
عجيب نيست که اين روزها مثل آن روزها سياهم.
دوات هاي ايراني انگار جز سياهي سرنوشتي ديگر ندارند.
May 25, 2004 5:00 AM
نظرها
خورشيد زلف‌نارنجی، کی آفتاب خواهی کرد؟
مسيحا June 1, 2004 7:50 AM
اين روزها ديگر با دوات سياه نمي نويسم . از قلمم دوات آبي ميچكد، قرمز، سبز.حتي سپيد نمي داني سپيد كردن يك ورق سياه با يك شعر سپيد چه لذتي دارد
Toranj May 31, 2004 8:35 AM