مختصر: April 2006 Archives

April 19, 2006

راست این است که معلق‌ها زدم تا به امروز زندگانی؛ فراز و فرودها که مپرس! و زمستانی چشیده‌ام که مگو! و آری جان به‌در بردم تا چشم به‌در نگاه دارم.

این چشمان ناباور اما امروز به حقیقت در راه است. تک‌دانه دردانه‌ام می‌آید آیا؟!

چمنی که تا قیامت گُل او به بار بادا

صنمی که بر جمالش دوجهان نثار بادا

زبه گاه میر خوبان به شکار می‌خرامد

که به تیر غمزه‌ی او، دل ما شکار بادا

به دو چشم من زچشمش، چه پیام‌هاست هر دم

که دو چشم از پیامش، خوش و پر خمار بادا

در زاهدی شکستم به دعا نمود نفرین

که برو که روزگارت، همه بی‌قرار بادا

نه قرار ماند و نی دل، به دعای او زیاری

که به خون ماست تشنه، که خداش یار بادا

تن ما به ماه ماند که زعشق می‌گدازد

دل ما چو چنگ زهره، که گسسته تار بادا

به گداز ماه منگر، به گسستگی زهر

تو حلاوت غمش بین، که یکش هزار بادا

چه عروسی است در جان، که جهان زعکس رویش

چو دو دست نوعروشان، تر و پر نگار بادا

به عذار جسم منگر که بپوسد و بریزد

به عذارجان نگر که خوش و خوش‌عذار بادا

تن تیره همچو زاغی و جهان تن زمستان

که به رغم این دو ناخوش، ابدا بهار بادا

5:34 PM | نظر:(11)